32. «خداوند لشکرها چنین می‌فرماید:اینک بلا از قومی به قوم دیگر سرایت می‌کند؛و توفانی عظیم از اقصای زمین به پا می‌خیزد.
33. «و آنان که در آن روز به دست خداوند کشته می‌شوند، از این کَران زمین تا کَران دیگرش خواهند بود. برای ایشان ماتم نخواهند گرفت و اجسادشان را جمع نخواهند کرد و به خاک نخواهند سپرد، بلکه روی زمین سِرگین خواهند بود.
34. «ای شبانان، شیون کنید و بانگ برآورید؛ای رؤسای گله، در خاکستر بغلتید.زیرا موعد کشتار و پراکندگیتان فرا رسیده است،و شما همچون ظرفی مرغوب، خواهید افتاد و خُرد خواهید شد.
35. نه شبانان را پناهی خواهد بود،و نه رؤسای گله را گریزی.
36. هان، بانگ شبانان و شیون صاحبان گله شنیده می‌شود!زیرا خداوند چراگاه‌هایشان را ویران می‌کند.
37. به سبب خشم آتشین خداوندآغلهای امن و آرام نابود گشته است.
38. او همچون شیری کُنام خویش را ترک گفته است؛به سبب شمشیرِ ستمگر و خشمِ آتشینِ او،سرزمین ایشان ویرانه گشته است.»