21. و به اَدوم و موآب و بنی‌عَمّون؛
22. و به تمامی پادشاهان صور و همۀ پادشاهان صیدون و پادشاهان سرزمینهای ساحلی که آنسوی دریا هستند؛
23. همچنین به دِدان و تیما و بُوز و به تمامی کسانی که گوشه‌های موی خود را می‌تراشند،
24. و به تمامی پادشاهان عرب و همۀ پادشاهانِ قبایل مختلطِ بادیه‌نشین؛
25. به تمامی پادشاهان زِمری و همۀ پادشاهان عیلام و همۀ پادشاهان ماد؛
26. و به تمامی پادشاهان شمال خواه نزدیک و خواه دور، یکی از پس دیگری، و تمامی ممالک جهان که روی زمینند. و پس از ایشان، پادشاه بابِل خواهد نوشید.
27. «آنگاه به ایشان بگو، ”خداوند لشکرها، خدای اسرائیل، چنین می‌فرماید: بنوشید و مست شده، قِی کنید و به سبب شمشیری که میانتان می‌فرستم، بیفتید و دیگر برنخیزید.“
28. اگر نخواستند پیاله را از دستت گرفته بنوشند، آنگاه بدیشان بگو، ”خداوند لشکرها چنین می‌فرماید: باید بنوشید!
29. زیرا اینک من به رسانیدن بلا بر شهری که نام مرا بر خود دارد، آغاز خواهم کرد. پس آیا شما به‌واقع بی‌سزا خواهید ماند؟ نه، بی‌سزا نخواهید ماند، زیرا من شمشیری بر تمامی ساکنان جهان مأمور می‌دارم.“ این است فرمودۀ خداوند لشکرها.
30. «پس تو تمامی این سخنان را بر ضد ایشان نبوّت کرده، بگو:«”خداوند از اعلا خواهد غرّید،و از جایگاه مقدس خویش ندا خواهد داد؛او به‌شدّت بر ضد آغل خویش خواهد غرّید،و بسان آنان که انگور می‌فشرند،بر تمام ساکنان زمین بانگ خواهد زد.
31. صدای غوغا تا به کَرانهای زمین خواهد رسید،زیرا خداوند علیه قومها اقامۀ دعوی خواهد کرد؛او آدمیان را جملگی به محاکمه خواهد کشید،و شریران را از دم شمشیر خواهد گذرانید؛“این است فرمودۀ خداوند.
32. «خداوند لشکرها چنین می‌فرماید:اینک بلا از قومی به قوم دیگر سرایت می‌کند؛و توفانی عظیم از اقصای زمین به پا می‌خیزد.
33. «و آنان که در آن روز به دست خداوند کشته می‌شوند، از این کَران زمین تا کَران دیگرش خواهند بود. برای ایشان ماتم نخواهند گرفت و اجسادشان را جمع نخواهند کرد و به خاک نخواهند سپرد، بلکه روی زمین سِرگین خواهند بود.
34. «ای شبانان، شیون کنید و بانگ برآورید؛ای رؤسای گله، در خاکستر بغلتید.زیرا موعد کشتار و پراکندگیتان فرا رسیده است،و شما همچون ظرفی مرغوب، خواهید افتاد و خُرد خواهید شد.