20. غضب خداوند بر نخواهد گشتتا آنگاه که تدبیرهای دلش رابه کمال تحقق بخشد؛در روزهای آخر،این را در خواهید یافت.
21. «من این انبیا را نفرستادم،اما ایشان دویدند؛سخنی بدیشان نگفتم،اما ایشان نبوّت کردند!
22. اگر در جمعِ مَحرمانِ اَسرارِ من ایستاده بودند،کلام مرا به قوم من بیان میکردند،و آنان را از راه بدشان،و از کردار شرارتبارشان بازمیگرداندند.»
23. خداوند میفرماید: «آیا من فقط خدای جاهای نزدیکم و نه خدای دوردستها؟»
24. خداوند میفرماید: «آیا کسی میتواند خود را چنان پنهان کند که من او را نبینم؟ آیا من آسمان و زمین را پر نمیسازم؟» این است فرمودۀ خداوند.
25. «سخن انبیایی را که به نام من به دروغ نبوّت میکنند، شنیدهام. ایشان میگویند: ”خواب دیدهام! خواب دیدهام!“
26. تا به کی این در دل انبیایی که به دروغ نبوّت میکنند خواهد بود، انبیایی که به فریبِ دل خود نبوّت میکنند؟
27. ایشان سودای این در سر دارند که با خوابهایی که به یکدیگر بازمیگویند، نامِ مرا از یاد قوم من بزدایند، همانگونه که پدرانشان نام مرا به سبب بَعَل فراموش کردند.
28. آن نبی که خوابی دیده، خواب خویش بازگوید، اما آن که کلام مرا دارد، آن را با امانت بیان کند.» زیرا خداوند میگوید، «کاه را با گندم چه کار است؟»