1. این است کلامی که از جانب خداوند بر اِرمیا نازل شد، آنگاه که صِدِقیای پادشاه، فَشحور پسر مَلکیا و صَفَنیای کاهن پسر مَعَسیا را نزد وی فرستاده، گفت:
2. «برای ما از خداوند مسئلت کن، زیرا که نبوکدنصر پادشاه بابِل به جنگ با ما برخاسته است، شاید که خداوند بر وفق کارهای شگفت‌انگیز خود با ما عمل کند، تا او از جنگیدن با ما دست بَرکِشد.»
3. اما اِرمیا بدیشان گفت،
4. «به صِدِقیا بگویید، ”یهوه خدای اسرائیل چنین می‌فرماید: اینک من اسلحۀ جنگ را برمی‌گردانم، اسلحه‌ای که در دست شماست و شما بدانها با پادشاه بابِل و کَلدانیانی که از بیرونِ دیوارها شما را محاصره کرده‌اند می‌جنگید، و ایشان را جملگی در وسط این شهر گرد می‌آورم.
5. من خود با دستِ افراشته و بازوی نیرومند، در خشمی آتشین و غضبی عظیم با شما خواهم جنگید.
6. ساکنان این شهر را از انسان و حیوان خواهم زد، و آنها به طاعونی عظیم خواهند مرد.
7. همچنین خداوند می‌فرماید: پس از آن، صِدِقیا پادشاه یهودا و خادمانش و مردمان این شهر را که از طاعون و شمشیر و قحطی جان به در برده‌اند، به دست نبوکدنصر پادشاه بابِل و به دست دشمنانشان و آنان که قصد جانشان دارند، خواهم سپرد. او آنان را به دَم شمشیر از پا در خواهد آورد و بر ایشان رحم و شفقت و گذشت نخواهد کرد.“
8. «نیز به این قوم بگو: ”خداوند چنین می‌فرماید: اینک طریق حیات و طریق مرگ را پیش پایتان می‌نهم؛
9. هر که در این شهر بماند از شمشیر و قحطی و طاعون خواهد مرد، اما هر که بیرون رود و خود را تسلیم کَلدانیانی کند که شما را محاصره کرده‌اند، زنده خواهد ماند و جان خویش به غنیمت خواهد برد.
10. زیرا خداوند می‌فرماید: من روی خود را بر ضد این شهر نهاده‌ام تا بر آن بدی کنم و نه نیکی. این شهر به دست پادشاه بابِل تسلیم خواهد شد و او آن را به آتش خواهد کشید.“
11. «و به خاندان پادشاه یهودا بگو: ”به کلام خداوند گوش فرا دهید.
12. ای خاندان داوود، خداوند چنین می‌فرماید:«”هر بامداد به انصاف داوری کنید،و غارت‌شدگان را از دست ظالمان برهانید،مبادا به سبب اعمال شرارت‌بار‌تان،خشم من همچون آتش شعله بَرکشد،و بسوزاند و کسی را یارای خاموش کردن نباشد.“»
13. خداوند می‌فرماید:«ای ساکن همواری و ای صخرۀ دشت،اینک من بر ضد تو هستم،تویی که می‌گویی، ”کیست که بر ضد ما فرود آید،یا کیست که به مسکنهای ما درآید؟“
14. من تو را بر حسب ثمرۀ کردارت جزا خواهم داد،و آتشی در جنگل تو خواهم افروخت،که تمامی حوالی تو را در کام خواهد کشید؛»این است فرمودۀ خداوند.