6. نگفتند: ”خداوند کجاست،که ما را از سرزمین مصر برآوردو در صحرا رهبری‌مان کرد،در سرزمین بیابانها و حفره‌ها،در زمین خشک و تاریکی غلیظ،زمینی که کسی از آن گذر نمی‌کرد،و انسانی در آن نمی‌زیست؟“
7. من شما را به سرزمین بُستانها آوردم،تا از میوه‌ها و چیزهای نیکویش بخورید؛اما شما چون داخل شدید،زمین مرا نجس ساختیدو میراث مرا مکروه گردانیدید.
8. کاهنان نگفتند: ”خداوند کجاست؟“و عالِمان شریعت مرا نشناختند؛رهبران بر من عِصیان ورزیدند،و انبیا به نامِ بَعَل نبوّت کرده،در پیِ چیزهای بی‌فایده رفتند.
9. «از این رو، خداوند می‌فرماید، بار دیگر بر شما ادعا وارد خواهم آورد،و بر فرزندانِ فرزندانتان.
10. به سواحل کِتّیم گذر کرده، بنگرید،به قیدار بفرستید و به‌دقّت ملاحظه کنید؛ببینید آیا چنین چیزی تا به حال شده است؟
11. آیا هیچ قومی هرگز خدایان خود را عوض کرده‌اند،هرچند خدا نیستند؟اما قوم من ’جلال‘ خویش رابا آنچه فایده‌ای نمی‌رساند عوض کرده‌اند.
12. خداوند می‌فرماید:ای آسمانها، از این متحیر شوید؛با وحشتی عظیم بر خود بلرزید.
13. زیرا قوم من مرتکب دو گناه شده‌اند:مرا که چشمۀ آب حیاتم، ترک گفته‌اندو برای خویشتن آب‌انبارها کَنده‌اند،آب‌انبارهای تَرَک‌خورده که آب را نگاه نتوانند داشت.
14. «آیا اسرائیل غلام یا خانه‌زاد است؟پس چرا به غنیمت برده شده است؟
15. شیران بر او غریده‌اند،و نعرۀ بلند برکشیده‌اند.سرزمین او را به ویرانه‌ای بَدَل کرده‌اند؛شهرهایش خراب و متروک گشته است.
16. نیز مردان مِمفیس و تَحفَنحیستارَکت را شکسته‌اند!
17. آیا تو خود این را بر سر خویش نیاوردی،با ترک گفتن یهوه خدای خویش،آنگاه که تو را در راه رهبری می‌کرد؟
18. حال تو را چه سود که به مصر برویتا از آبِ شیحور بنوشی؟و تو را چه حاصل که به آشور برویتا از آب فُرات بنوشی؟
19. خداوندگار، خداوند لشکرها چنین می‌فرماید:شرارتت تو را تأدیب خواهد کرد،و اِرتِدادت تو را توبیخ خواهد نمود.پس بدان و ببینکه چه زشت و تلخ استکه یهوه خدایت را ترک گویی،و ترس من در تو نباشد.