1. کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:
2. «برو و در گوش اورشلیم ندا کن که خداوند چنین میگوید: محبت ایام جوانی و عشق دوران نامزدیت را به یاد میآورم، آنگاه که در بیابان و در زمین بایِر از پی من میآمدی.
3. اسرائیل برای خداوند مقدس بود و نوبر محصول او. همۀ کسانی که از آن بخورند، تقصیرکار میشوند و بلا دامنگیر ایشان میگردد؛» این است فرمودۀ خداوند.
4. ای خاندان یعقوب و ای تمامی طوایف خاندان اسرائیل، کلام خداوند را بشنوید.
5. خداوند چنین میفرماید:«پدرانتان چه بیانصافی در من دیدند،که از من دوری گزیدند،و در پی بطالت رفته،خود باطل گردیدند؟
6. نگفتند: ”خداوند کجاست،که ما را از سرزمین مصر برآوردو در صحرا رهبریمان کرد،در سرزمین بیابانها و حفرهها،در زمین خشک و تاریکی غلیظ،زمینی که کسی از آن گذر نمیکرد،و انسانی در آن نمیزیست؟“
7. من شما را به سرزمین بُستانها آوردم،تا از میوهها و چیزهای نیکویش بخورید؛اما شما چون داخل شدید،زمین مرا نجس ساختیدو میراث مرا مکروه گردانیدید.
8. کاهنان نگفتند: ”خداوند کجاست؟“و عالِمان شریعت مرا نشناختند؛رهبران بر من عِصیان ورزیدند،و انبیا به نامِ بَعَل نبوّت کرده،در پیِ چیزهای بیفایده رفتند.
9. «از این رو، خداوند میفرماید، بار دیگر بر شما ادعا وارد خواهم آورد،و بر فرزندانِ فرزندانتان.