14. «بنابراین خداوند میفرماید: اینک ایامی میآید که دیگر گفته نخواهد شد، ”قسم به حیات خداوند که بنیاسرائیل را از سرزمین مصر بیرون آورد،“
15. بلکه خواهند گفت، ”قسم به حیات خداوند که بنیاسرائیل را از سرزمین شمال و از همۀ ممالکی که آنان را بدانجا رانده بود، بازآورْد.“ زیرا من ایشان را به سرزمینشان که به پدران ایشان بخشیدم، باز خواهم آورد.
16. «اما خداوند میفرماید: اینک از پیِ ماهیگیرانِ بسیار خواهم فرستاد تا ایشان را صید کنند. سپس از پیِ شکارچیانِ بسیار خواهم فرستاد تا ایشان را از هر کوه و تَلی، و از شکافهای صخرهها شکار کنند.
17. زیرا چشمانم بر تمامی راههای ایشان است؛ آنها از نظرم پنهان نیست و نه تقصیر ایشان از چشمانم پوشیده.
18. پس نخست تقصیر و گناه ایشان را دوچندان مکافات خواهم رسانید، زیرا سرزمین مرا به لاشهای بتهای منفورِ خود آلودند و میراث مرا با تمثالهای کراهتآورشان پر ساختند.»
19. ای خداوند، ای قوّت و قلعۀ من،ای پناهگاه من در روز تنگی،قومها از کرانهای زمیننزد تو آمده، خواهند گفت:«پدران ما چیزی به میراث نبردند،جز خدایان دروغین و بتهای باطلکه هیچ فایدهای نمیرسانند.
20. آیا انسان برای خویشتن خدایان بسازد؟حال آنکه خدا نیستند!»
21. «پس اینک من بدیشان معرفت خواهم بخشید؛آری، این بار قدرت و عظمت خویش را بدیشان خواهم شناسانید،و آنگاه خواهند دانست که نام من یهوه است!»