1. ای خاندان اسرائیل، کلامی را که خداوند به شما می‌گوید، بشنوید!
2. خداوند چنین می‌فرماید:«راه و رسم دیگرْ قومها را نیاموزید،و از نشانه‌های آسمان مهراسید،هرچند دیگرْ قومها از آنها در هراسند.
3. زیرا رسوم این قومها باطل است:درختی از جنگل می‌بُرندو صنعتگر با قلم خویش به آن شکل می‌دهد.
4. سپس آن را به طلا و نقره می‌آراید،و به میخ و چکش استوار می‌سازد تا تکان نخورد.
5. آنان همچون مَتَرسک در بُستانِ خیارند،که سخن گفتن نتوانند،و آنها را حمل باید کرد،از آن رو که راه رفتن نتوانند.از آنها مهراسید،زیرا نه بدی توانند کردو نه نیکی!»
6. ای خداوند، چون تو کسی نیست!تو عظیمی، و نامت عظیم در قدرت!
7. ای پادشاه قومها،کیست که از تو نترسد؟زیرا که این تو را می‌شاید!چراکه در میانِ جملۀ حکیمان قومهاو در همۀ ممالک ایشان،چون تو کسی نیست.
8. آنان جملگی ابلهند و نادان،زیرا تعلیم بتها چوب است و بس!
9. نقرۀ چکش‌خورده از تَرشیش می‌آورند،و طلای ناب از اوفاز.این بتها کارِ صنعتگرند،و عمل دستانِ زرگر؛پوشش آنها لاجورد است و ارغوان،همۀ آنها کار مردانی است چیره‌دست.
10. اما یهوه خدای حقیقی است؛اوست خدای زنده و پادشاه جاودان.از غضب او زمین به لرزه درمی‌آید،و قومها را در برابرِ قهرش تابِ تحمل نیست.
11. بدیشان چنین بگویید: «خدایانی که زمین و آسمان را نساخته‌اند، از روی زمین و از زیر آسمان نابود خواهند شد.»