8. تمسخرگر را توبیخ مکن، مبادا از تو نفرت کند؛حکیم را توبیخ کن، که تو را دوست خواهد داشت.
9. حکیم را بیاموز که حکیمتر خواهد شد؛پارسا را تعلیم ده که آموخته‌هایش افزون خواهد گشت.
10. «ترس خداوند آغاز حکمت است،و شناخت آن قدوس، بصیرت.
11. زیرا به واسطۀ من، روزهای تو بسیار خواهد شدو بر سالهای عمرت افزوده خواهد گردید.
12. اگر حکیمی، خود از آن بهره خواهی برد؛اگر تمسخرگری، خود به تنهایی زیان خواهی دید.»
13. بانو ’جهالت‘، یاوه‌گو استو ساده‌لوح، و هیچ نمی‌داند.
14. بر درِ خانۀ خود می‌نشیند،بر کرسی‌ای در بالاترین نقطۀ شهر،
15. و رهگذران را ندا می‌دهد،آنان را که مستقیم به راه خود می‌روند:
16. «ای ساده‌لوحان، بدین سو آیید!»و به کم‌عقلان، گوید:
17. «آبِ دزدیده شیرین است؛و نانی که پنهانی خورده شود، لذیذ.»
18. اما نمی‌دانند که مردگان، در آنجایند،و مهمانان او در اعماق گورند.