17. بگذار تنها از آن تو باشندو بیگانگان را در آنها سهیم مساز.
18. سرچشمه‌ات مبارک باد،و از همسر روزگار جوانیِ خویش شادمان باش؛
19. همچون غزالی دلپذیر و آهویی زیبا،پستانهایش تو را همیشه خرّم سازدو عشق او سرمستت کند.
20. چرا سرمستِ زنِ بیگانه باشیو با زنِ زناکار هم‌آغوشی کنی؟
21. زیرا راههای انسان در برابر چشمان خداوند استو همۀ طریقهای او را می‌سنجد.
22. بدکاریهای شریر به دامش می‌افکنَد،و در بندِ گناهان خویش گرفتار می‌آید.
23. از بی‌ادبی خواهد مرد،و از جهلِ بسیار گمراه خواهد شد.