1. سخنان آگور پسر یاکه - وحی:آن مرد به ایتیئیل چنین اعلام کرد،یعنی به ایتیئیل و اُکال:
2. «بی‌گمان من نادان‌ترینِ آدمیانمو عاری از فهم بشری.
3. حکمت نیاموخته‌ام،و نه از شناخت آن قدوس برخوردارم.
4. کیست که به آسمان صعود و از آنجا نزول کرده باشد؟کیست که باد را در مُشت خود گرد آورده باشد؟کیست که آبها را در ردایی پیچیده باشد؟کیست که جملۀ کرانهای زمین را استوار کرده باشد؟نام او چیست و پسر او چه نام دارد؟بگو اگر می‌دانی!
5. «هر سخن خدا پیراسته است؛او کسانی را که به وی پناه می‌برند، سپر است.
6. به سخنان او میفزا،وگرنه تو را توبیخ خواهد کرد و خود را دروغگو خواهی نمود.
7. «دو چیز از تو می‌خواهم،تا نمرده‌ام آن را از من دریغ مدار:
8. بطالت و دروغ را از من دور کن؛نه فقرم ده، نه ثروت،بلکه به نانی که نصیبم است، مرا بپرور.
9. مبادا سیر گشته، تو را انکار کنم،و بگویم: ”خداوند کیست؟“یا فقیر گشته، دزدی کنمو نام خدای خویش را بی‌حرمت سازم.
10. «از غلام نزد سرورش بد مگو،مبادا تو را لعن کند و تاوانش را بدهی.
11. «هستند کسانی که پدر خویش را لعن می‌کنندو مادر خویش را برکت نمی‌دهند.
12. هستند کسانی که در نظر خویش پاکند،حال آنکه از نجاست خود شسته نشده‌اند.
13. هستند کسانی که چشمانشان بس متکبر استو نگاهشان بس تحقیرگر.
14. هستند کسانی که دندانهایشان چونان شمشیر استو در آرواره‌هایشان کاردهاست،تا فقیران را از روی زمین فرو بلعند،و نیازمندان را از میان آدمیان.