18. آنان را که به دستش آرند، درخت حیات استو آنان را که به چنگش گیرند، برکت.
19. خداوند به حکمت خود زمین را بنیان نهاد،و به عقل خویش، آسمانها را استوار ساخت.
20. به دانش او، ژرفاها منشق گردیدو ابرها شبنم را بارانید.
21. پسرم، خردمندی و دوراندیشی را پاس دارو مگذار از نظرت دور شوند؛
22. آنها جان تو را حیات خواهند بخشیدو زینت‌بخش گردن تو خواهند بود.
23. آنگاه در امنیت راه خواهی پیمودو پایت نخواهد لغزید.
24. چون به خواب روی ترسان نخواهی بودو چون بیارامی، خوابت شیرین خواهد بود.
25. از بلایِ ناگهان بیم نخواهی داشتو نه از هلاکتِ شریران، چون واقع شود.
26. زیرا خداوند، مایۀ اطمینان تو خواهد بودو او پایت را از دام نگاه خواهد داشت.