1. دربارۀ فردا فخر مکن،زیرا نمی‌دانی روز چه خواهد زایید.
2. بگذار دیگری تو را بستاید، نه دهان خودت؛غریبه‌ای، نه زبان خودت.
3. سنگ، سنگین است و ریگ، گران،اما تحریک به دست نادان، از هر دو سنگینتر است!
4. خشم، خانمان‌سوز است و غضب، سیل‌آسا،اما کیست که در برابر حسد تاب آورد؟
5. توبیخِ آشکار،بِه از محبت پنهان.
6. زخمی هم که از دوست رسد وفادار است،اما به صد بوسۀ دشمن هم نتوان اعتماد کرد.
7. شکمِ سیر از شانِ عسل کراهت دارد،اما برای شکم گرسنه، هر تلخی هم شیرین است!
8. مردی که از خانه‌اش آواره شود،پرنده‌ای را مانَد که از لانه‌اش آواره شده باشد.
9. عطر و بوی خوش، دل را شاد می‌سازد،مشورت خالص، به دوستی شیرینی می‌بخشد.
10. دوست خود و دوست پدر خود را ترک مکن،و به هنگام مصیبت به خانۀ برادرت مرو؛همسایۀ نزدیک بِه از برادر دور است.
11. پسرم، حکیم باش، و دل مرا شاد کن؛آنگاه ملامت‌کنندگان خود را پاسخ توانم داد.
12. عاقل، خطر را می‌بیند و پنهان می‌شود،اما ساده‌لوح پیش می‌رود و تاوانش را می‌دهد!
13. جامۀ کسی را که ضامن غریبه می‌شود، بگیر!لباس کسی را که برای زن بیگانه ضمانت می‌کند، گرو نگاه دار.
14. آن که صبح زود همسایۀ خود را به صدای بلند برکت دهد،به منزلۀ لعنت محسوب می‌شود.
15. چکیدنِ پیوستۀ آب در روز بارانیو زن ستیزه‌جو مشابه‌اند؛