16. چون لبانت به شایستگی سخن می‌گوید،اعماق وجودم به وجد می‌آید.
17. دلت بر گنهکاران حسد مبَرد،بلکه همۀ روز برای ترس خداوند غیور باش.
18. زیرا به‌یقین آخرتی هستو امیدت زایل نخواهد شد.
19. پسرم، گوش فرا ده و حکیم باش،و دلت را به راه راست مشغول دار.
20. با میگساران دمساز مشو،و نه با شکمبارگان،
21. زیرا به فقر گرفتار خواهند آمد،و خواب‌آلودگی، ژنده‌پوششان خواهد کرد.
22. به پدرت که از او جان یافتی گوش فرا ده،و مادر خویش را در روز پیری‌اش‌خوار مشمار.
23. حقیقت را بخر و هرگز آن را مفروش؛این است حکمت و ادب و فهم.
24. پدر شخص پارسا را شادی بسیار است؛آن که پسری حکیم دارد، از او شادمان خواهد بود.
25. پدر و مادرت شاد باشند؛آن که تو را بزاد، شادمان باشد!
26. پسرم، دل خویش را به من بدهو چشمانت مشتاق راههای من باشد.
27. زیرا زن فاحشه گودالی است عمیقو زن بیگانه، چاهی تنگ و تاریک.
28. همچون راهزنی در کمین می‌نشیند،تا خیانتکاران را در میان آدمیان بیفزاید.
29. وای از آنِ کیست و وِلوِلِه از آنِ که؟نزاع از آن کیست و ناله از آنِ که؟زخمهای بی‌سبب از آنِ کیست و چشمان سرخ از آنِ که؟
30. آنان راست که تا دیروقت دل از شراب برنمی‌کنند،و در پی چشیدن شرابهای برآمیخته می‌روند.
31. به شراب آنگاه که سرخ‌فام است منگر،آنگاه که در پیاله می‌درخشد،و به نرمی پایین می‌رود!