12. دل خویش را به ادب مایل گردانو گوش‌خود را به سخنان معرفت.
13. از ادب کردن جوان اِبا مکن؛چوب تنبیه او را نخواهد کشت.
14. چوبش بزنکه جانش را از مرگ خواهی رهانید.
15. پسرم، اگر دل تو حکیم باشد،دل من نیز شاد خواهد بود؛
16. چون لبانت به شایستگی سخن می‌گوید،اعماق وجودم به وجد می‌آید.
17. دلت بر گنهکاران حسد مبَرد،بلکه همۀ روز برای ترس خداوند غیور باش.
18. زیرا به‌یقین آخرتی هستو امیدت زایل نخواهد شد.
19. پسرم، گوش فرا ده و حکیم باش،و دلت را به راه راست مشغول دار.
20. با میگساران دمساز مشو،و نه با شکمبارگان،
21. زیرا به فقر گرفتار خواهند آمد،و خواب‌آلودگی، ژنده‌پوششان خواهد کرد.
22. به پدرت که از او جان یافتی گوش فرا ده،و مادر خویش را در روز پیری‌اش‌خوار مشمار.
23. حقیقت را بخر و هرگز آن را مفروش؛این است حکمت و ادب و فهم.
24. پدر شخص پارسا را شادی بسیار است؛آن که پسری حکیم دارد، از او شادمان خواهد بود.