4. شخص بدکار به لبهای فتنه‌انگیز گوش می‌سپارد؛دروغگو به زبان خرابکار.
5. آن که فقیران را تمسخر کند به آفرینندۀ آنها اهانت می‌ورزد؛آن که از مصیبت شادمان شود، بی‌سزا نمی‌ماند.
6. تاجِ سَرِ پیران، نوادگانند،و شوکت فرزندان، پدران ایشان.
7. سخنان فاضلانه، جاهل را نشاید،چقدر کمتر، زبان دروغگو شریفان را.