21. آن که فرزندِ نادان دارد غصه‌دار می‌شود؛پدرِ فرزندِ ابله شادی به خود نمی‌بیند.
22. دل شادمان داروی شفابخش است،اما روح افسرده استخوانها را خشک می‌کند.
23. شریر، پنهانی رشوه می‌گیردتا عدالت را منحرف سازد.
24. مرد فهیم بر حکمت چشم می‌دوزد،اما چشمان شخص نادان تا به کرانهای زمین سرگردان است.
25. فرزند نادان، پدر خود را به ستوه می‌آوردو مایۀ تلخی جانِ مادر خویش است.
26. نشاید مجازات بی‌گناهان،یا زدنِ مردمان شریف به سبب صداقتشان!
27. آن که زبان خود را بازمی‌دارد صاحب معرفت است،فهیم است مردی که خوی آرامی دارد.