12. پادشاهان از شرارت کراهت دارند،زیرا تخت سلطنت از پارسایی استوار می‌ماند.
13. خشنودی پادشاهان نصیب لبهای راستگوست،آنان راستگویان را دوست می‌دارند.
14. غضب پادشاه پیک مرگ است،اما مرد حکیم آن را فرو می‌نشاند.
15. روی خندان پادشاه، به منزلۀ حیات است،خشنودی او، ابر باران‌زای بهاری.
16. کسب حکمت چه بسیار نیکوتر از طلاست،و کسب فهم، گزیده‌ای بِه از نقره!
17. شاهراه صالحان از بدی به دور می‌ماند؛آن که مراقب راه خویش است، مراقب جان خویش است.
18. غرور پیشروِ نابودی است،و دل متکبر پیشروِ لغزش.
19. افتادگی با افتادگان،بِه از تقسیم غنیمت با متکبران.
20. آن که در مَثَل تأمل کند کامیاب خواهد شد،آن که بر خداوند توکل کند مبارک خواهد بود.
21. دانادل فهیم خوانده می‌شود،و زبان شیرین آموزش را رواج می‌دهد.
22. عقل برای دارنده‌اش چشمۀ حیات است،اما تأدیب احمقان، حماقت است.
23. دل شخص حکیم زبانش را عاقل می‌گرداند،لبهای او آموزش را رواج می‌دهد.
24. شانۀ عسل است سخنان دلپذیر،شیرین برای جان و شفابخشِ استخوان.