1. زن حکیم خانۀ خویش را بنا می‌کند،اما زن نادان به دست خود آن را ویران می‌سازد.
2. آن که در راستی خود گام برمی‌دارد از خداوند می‌ترسد،اما آن که راههایش منحرف است او را خوار می‌شمارد.
3. نادان چوب زبان متکبر خود را می‌خورد،اما لبهای حکیمان، ایشان را محافظت می‌کند.
4. جایی که گاو نباشد، آخور پاک است،اما از قوّت گاو است که محصول فراوان می‌شود.
5. شاهد امین دروغ نمی‌گوید،اما شاهد کاذب دروغ می‌بافد!
6. تمسخرگر حکمت را می‌جوید و نمی‌یابد،اما فهیمان آسان به معرفت می‌رسند.
7. همنشینِ نادان مشو،زیرا معرفت بر لبانش نخواهی یافت.
8. حکمتِ عاقلان در این است که راههای خود را درک می‌کنند،اما نادانیِ جاهلان فریب است.
9. جاهلان را توانِ دلجویی نیست،اما در میان صالحان خشنودی است.
10. تنها دل از تلخی خویش آگاه است،نیز هیچ بیگانه در شادی آن شریک نیست.
11. خانۀ شریران ویران خواهد شد،اما خیمۀ صالحان خواهد شکفت.
12. پیش روی انسان راهی هست که در نظرش درست می‌نماید،اما در آخر به مرگ می‌انجامد.
13. حتی در خنده نیز دل می‌تواند دردمند باشد،شادی می‌تواند به غم بینجامد.
14. آن که در دل مرتد است سرانجامِ راههای خود را می‌بیند،مرد نیکو ثمر کارهای خویش را.
15. ساده‌لوح همه چیز را باور می‌کند،اما عاقل قدمهای خود را می‌سنجد.
16. حکیم می‌ترسد و از بدی اجتناب می‌کند،اما نادان، آسوده‌خیال پیش می‌رود!
17. شخص تندخو احمقانه رفتار می‌کند،حیله‌گر منفور است.
18. میراث ساده‌لوحان حماقت است،اما بر سر عاقلان تاج معرفت گذاشته می‌شود.