10. بنی‌اسرائیل کوچ کرده، در اوبوت اردو زدند.
11. سپس از اوبوت کوچ کرده، در عیِه‌عَباریم اردو زدند، در بیابانی که مقابلِ موآب به جانب طلوع آفتاب است.
12. و از آنجا نیز کوچ کرده، در وادی زارِد اردو زدند.
13. سپس از آنجا نیز کوچ کردند و در آن سوی اَرنون، یعنی در بیابانی که از سرحد اَموریان آغاز می‌شود، اردو زدند. اَرنون سرحد موآب است و مابین موآب و اَموریان قرار دارد.
14. از این روست که در کتاب جنگهای خداوند گفته شده است:«واهیب در سوفَهو وادیهای اَرنون؛
15. و سراشیبی‌وادیهاکه تا مسکن عار گسترده است،و بر سرحد موآب تکیه می‌زند.»
16. از آنجا به بِئِر کوچ کردند، همان چاهی که خداوند درباره‌اش به موسی گفته بود: «قوم را گرد آور تا به ایشان آب دهم.»
17. آنگاه اسرائیل این سرود را سرایید:«ای چاه، به جوشش آی!برایش سرود خوانید!
18. چاهی که سروران کندند،و بزرگانِ قوم حفر کردند،سروران و بزرگانی با چوگانها و عصاها.»آنگاه از بیابان به مَتّانَه کوچ کردند،
19. و از مَتّانَه به نَحَلیئیل، و از نَحَلیئیل به باموت،
20. و از باموت به درّه‌ای در صحرای موآب، نزدیک قُلۀ پیسگاه که مشرف بر بیابان است.
21. آنگاه اسرائیل فرستادگانی نزد سیحون، پادشاه اَموریان گسیل داشته، گفت:
22. «بگذار از سرزمینت عبور کنم. راه خود را به هیچ مزرعه یا تاکستانی کج نخواهیم کرد و از هیچ چاهی آب نخواهیم نوشید. از شاهراه خواهیم رفت، تا زمانی که از قلمرو تو بگذریم.»
23. اما سیحون اجازه نداد اسرائیل از قلمرو او عبور کند. او تمامی قوم خود را گرد آورد و به مقابله با اسرائیل به بیابان بیرون آمد و چون به یاهَص رسید، با اسرائیل جنگ کرد.
24. اما اسرائیل او را به دم شمشیر زده، سرزمینش را از اَرنون تا یَبّوق، تا به سرحد عَمّونیان به تصرف درآورد، زیرا که سرحد عَمّونیان مستحکم بود.
25. اسرائیل تمامی شهرهای اَموریان را گرفت و در همۀ آنها ساکن شد، یعنی در حِشبون و در تمامی دهاتش.
26. حِشبون، شهر سیحون پادشاه اَموریان بود. او قبل از آن با پادشاه پیشینِ موآب جنگیده و تمامی سرزمین او را تا به اَرنون از دستش به در آورده بود.
27. از همین رو تصنیف‌سرایان می‌گویند:«به حِشبون بیایید، بگذارید بنا شود؛بگذارید شهر سیحون احیا گردد.
28. زیرا آتش از حِشبون برآمد،و شعله‌ای از شهر سیحون.عارِ موآب را سوزانید،و بلندیهای اصلی اَرنون را.