40. و به خانۀ زکریا درآمده، اِلیزابِت را سلام گفت.
41. چون اِلیزابِت سلام مریم را شنید، طفل در رَحِمش به جست و خیز آمد، و اِلیزابِت از روح‌القدس پر شده،
42. به بانگ بلند گفت: «تو در میان زنان خجسته‌ای، و خجسته است ثمرۀ رَحِم تو!
43. من که باشم که مادرِ سرورم نزد من آید؟
44. چون صدای سلام تو به گوشم رسید، طفل از شادی در رَحِمِ من به جست و خیز آمد.
45. خوشا به حال آن که ایمان آورْد، زیرا آنچه از جانب خداوند به او گفته شده است، به انجام خواهد رسید.»
46. مریم در پاسخ گفت:«جان من خداوند را تمجید می‌کند
47. و روحم در نجات‌دهنده‌ام خدا، به وجد می‌آید،
48. زیرا بر حقارتِ کنیزِ خود نظر افکنده است.زین پس، همۀ نسلها خجسته‌ام خواهند خواند،
49. زیرا آن قادر که نامش قدوس است،کارهای عظیم برایم کرده است.
50. رحمت او، نسل اندر نسل،همۀ ترسندگانش را در بر می‌گیرد.
51. او به بازوی خود، نیرومندانه عمل کردهو آنان را که در اندیشه‌های دل خود متکبرند، پراکنده ساخته است؛
52. فرمانروایان را از تخت به زیر کشیدهو فروتنان را سرافراز کرده است؛
53. گرسنگان را به چیزهای نیکو سیر کردهامّا دولتمندان را تهی‌دست روانه ساخته است.
54. او رحمت خود را به یاد آورده،و خادم خویش اسرائیل را یاری داده است،
55. همان‌گونه که به پدران ما ابراهیم و نسل اووعده داده بود که تا ابد چنین کند.»
56. پس مریم حدود سه ماه نزد اِلیزابِت ماند و سپس به خانه بازگشت.
57. چون زمان وضع حمل اِلیزابِت فرا رسید، پسری به دنیا آورد.
58. همسایگان و خویشان چون شنیدند که خداوند رحمت عظیمش را بر وی ارزانی داشته است، در شادی او سهیم شدند.