1. شریعت فقط سایۀ چیزهای نیکوی آینده است، نه صورت واقعی آنها. از همین رو، هرگز نمی‌تواند با قربانیهایی که سال به سال پیوسته تکرار می‌شود، آنان را که برای عبادت نزدیک می‌آیند، کامل سازد.
2. وگرنه آیا تقدیم آنها متوقف نمی‌شد؟ زیرا در آن صورت، عبادت‌کنندگان یک بار برای همیشه پاک می‌شدند و از آن پس دیگر برای گناهان خود احساس تقصیر نمی‌کردند.
3. امّا آن قربانیها هر سال یادآور گناهانند،
4. چرا که ممکن نیست خون گاوها و بزها گناهان را از میان بردارد.
5. از این رو، هنگامی که مسیح به جهان آمد، فرمود:«به قربانی و هدیه رغبت نداشتی،امّا بدنی برای من مهیا ساختی؛
6. از قربانیهای تمام‌سوز و قربانیهای گناه خشنود نبودی.
7. آنگاه گفتم: ”اینک من می‌آیم،تا ارادۀ تو را ای خدا به جای آورم؛در طومار کتاب درباره‌ام نوشته شده است.“»
8. نخست می‌گوید: «به قربانی و هدیه، قربانیهای سوختنی و قربانیهای گناه رغبت نداشتی و از آنها خشنود نبودی»، هرچند شریعت خواهان انجامشان بود.
9. سپس می‌فرماید: «اینک من می‌آیم تا ارادۀ تو را به جای آورم.» پس اوّلی را باطل می‌کند تا دوّمی را برقرار سازد.
10. به واسطۀ همین اراده، ما یک بار برای همیشه، از طریق قربانیِ بدن عیسی مسیح تقدیس شده‌ایم.
11. هر کاهن، هر روز به خدمت می‌ایستد و همان قربانیها را که هرگز نمی‌توانند گناهان را از میان بردارند، بارها می‌گذراند.
12. امّا این کاهن، چون برای همیشه یک قربانی به جهت گناهان تقدیم کرد، به دست راست خدا بنشست.
13. از آن هنگام، در انتظار است که دشمنانش کرسی زیر پایش گردند،