14. «دهانشان آکنده از نفرین و تلخی است.»
15. «پا‌هایشان برای ریختن خون شتابان است؛
16. هر کجا می‌روند، ویرانی و تیره‌بختی بر جای می‌گذارند،
17. و طریق صلح و سلامت را نمی‌شناسند.»
18. «ترس خدا در چشمانشان نیست.»
19. اکنون آگاهیم که آنچه شریعت می‌گوید خطاب به کسانی است که زیر شریعتند تا هر دهانی بسته شود و دنیا به تمامی در پیشگاه خدا محکوم شناخته شود.
20. زیرا هیچ بشری با به جا آوردن اعمال شریعت، در نظر خدا پارسا شمرده نمی‌شود، بلکه شریعتْ گناه را به ما می‌شناساند.
21. امّا اکنون جدا از شریعت، آن پارسایی که از خداست به ظهور رسیده است، چنانکه شریعت و پیامبران بر آن گواهی می‌دهند.
22. این پارسایی که از خداست از راه ایمان به عیسی مسیح است و نصیب همۀ کسانی می‌شود که ایمان می‌آورند. در این باره هیچ تفاوتی نیست.
23. زیرا همه گناه کرده‌اند و از جلال خدا کوتاه می‌آیند.