17. کاهنانی که خادمان خداوند هستند،بین قربانگاه و دروازهٔ ورودی معبد بزرگ بایستندو گریه کنند و بگویند:«خداوندا، بر قومت رحم کن.نگذار که آنها مایهٔ تمسخر اقوام دیگر شوند و بگویند:'خدای شما کجاست؟'»
18. آنگاه خداوند به‌خاطر آبروی سرزمین خود به غیرت می‌آیدو بر قوم خود رحمت می‌کند.
19. خداوند در جواب قوم خود می‌فرماید:«من برای شما غلّه، شراب و روغن زیتون می‌فرستم تا سیر شوید.اقوام بیگانه دیگر شما را مسخره نخواهند کرد.
20. لشکر دشمن را که از شمال بر شما هجوم آوردند،از آنجا دور کرده به سرزمینی خشک و ویران می‌رانم.بعضی از آنها را در دریای مردهو بعضی را در دریای مدیترانه می‌فرستم تا در آنجا بمیرندو بوی گَند لاشه‌هایشان به مشام برسد.من آنها را به‌خاطر آنچه که بر شما کردند، از بین خواهم برد.
21. «ای زمین نترس و خوشحال باش،زیرا خداوند کارهای بزرگی برایت انجام داده است!
22. ای حیوانات صحرا هراسان نباشید،زیرا چراگاهها سرسبز می‌شوندو درختان میوه بار می‌آورند.میوهٔ انجیر و انگور فراوان می‌گردد.
23. «ای مردم صهیون، خوشحال باشیدو از کارهای خداوند شادی نمایید!چون با فرستادن باران، عدالت خود را نشان می‌دهد.دوباره باران بهاری را در بهارو باران پاییزی را در پاییز خواهد بارانید.
24. بار دیگر خرمنگاهها پُر از گندمو چرخشتها لبریز از روغن و شراب می‌گردند.»
25. خداوند می‌فرماید:«خساراتی را که سالهای پیش ملخها،آن لشکر عظیم و نابود کننده‌ای که من فرستادمبر شما وارد آوردند، جبران می‌کنم.
26. غذای فراوان می‌خورید و سیر می‌شویدو نام مرا که خداوند شما هستمبه‌خاطر کارهای عجیبی که برای شما انجام داده‌ام، ستایش خواهید کرد.قوم من دیگر هرگز خوار نخواهد شد.
27. آنگاه شما ای قوم اسرائیل می‌دانید که من در بین شما می‌باشمو تنها من، خداوند، خدای شما هستمو شما که قوم من هستید دیگر هرگز شرمسار نخواهید شد.
28. بعد از آن روح خود را بر همهٔ مردم خواهم ریخت.پسران و دختران شما نبوّت خواهند کرد.پیران شما خوابها و جوانان رؤیاها خواهند دید.
29. در آن روزها حتّی بر غلامان و کنیزان شما همروح خود را خواهم ریخت.
30. «نشانه‌های حیرت‌انگیزی از خون،آتش و ستونهای دود،در آسمان و زمین ظاهر خواهم کرد.