7. این به‌خاطر مادرت راحیل است. هنگامی كه من از بین‌النهرین می‌آمدم، در سر راه كنعان درحالی‌که تا افراته فاصلهٔ زیادی نبود، راحیل مرد و من او را در كنار راه افراته كه امروز بیت‌لحم نامیده می‌شود به خاک سپردم.»
8. وقتی یعقوب پسران یوسف را دید، پرسید: «این پسرها كیستند؟»
9. یوسف جواب داد: «اینها پسران من هستند كه خدا در مصر به من داده است.»یعقوب گفت: «آنها را پیش من بیاور تا برای ایشان دعای بركت بخوانم.»
10. چشمان یعقوب به علّت پیری تار شده بود و نمی‌توانست خوب ببیند. یوسف پسرها را نزد او آورد. یعقوب آنها را بغل كرد و بوسید.
11. یعقوب به یوسف گفت: «هرگز فكر نمی‌كردم دوباره تو را ببینم. امّا حالا خدا حتّی فرزندان تو را هم به من نشان داده است.»
12. سپس یوسف آن دو را از روی زانوهای یعقوب برداشت و در مقابل وی سجده كرد.
13. یوسف، افرایم را در طرف چپ و منسی را در طرف راست یعقوب قرار داد.
14. امّا یعقوب دست خود را طوری دراز كرد كه دست راستش را بر سر افرایم كه كوچكتر بود و دست چپش را روی سر منسی كه بزرگتر بود گذاشت.
15. و سپس برای یوسف دعای بركت خواند و گفت:«خدا، همان خدایی كه پدرانم ابراهیم و اسحاق او را بندگی كردند، این دو پسر را بركت دهد.خدا -همان خدایی كه تا امروز مرا رهبری كرده است- ایشان را بركت دهد.
16. همان فرشته‌ای كه مرا از تمام سختی‌ها و مشكلاتم نجات داد،ایشان را بركت دهد تا نام من و نام پدرانم ابراهیم و اسحاق به وسیلهٔ این پسران پایدار بماندو تا آنها فرزندان بسیار داشته باشند.»