1. در ابتدا، خدا آسمانها و زمین را آفرید.
2. زمین خالی و بدون شكل بود. همه‌جا آب بود و تاریكی آن را پوشانده بود و روح خدا بر روی آبها حركت می‌كرد.
3. خدا فرمود: «روشنایی بشود» و روشنایی شد.
4. خدا از دیدن روشنایی خشنود شد و روشنایی را از تاریكی جدا كرد.
5. خدا روشنایی را روز و تاریكی را شب نام گذاشت. شب گذشت و صبح فرا رسید، این بود روز اول.
6. خدا فرمود: «فلکی ساخته شود تا آبها را از یكدیگر جدا كند»
7. خدا فلک را ساخت و آبهای زیر فلک را از آبهای بالای فلک جدا كرد.
8. خدا فلک را آسمان نامید. شب گذشت و صبح فرا رسید، این بود روز دوم.
9. خدا فرمود: «آبهای زیر آسمان در یک‌‌جا جمع شوند تا خشكی ظاهر گردد» و چنان شد.