28. هنگامی‌که آرامش بازگشت، گناه ورزیدند،و دوباره اجازه دادی تا دشمنانشان بر ایشان چیره شوند،با این حال، زمانی که توبه کردند و از تو خواستند که ایشان را نجات دهی،تو در آسمان شنیدی و بارها به‌خاطر لطف عظیم خود، ایشان را رهانیدی.
29. تو هشدار دادی تا از تعالیم تو پیروی کنند،امّا در غرور خود قوانین تو را رد کردند،با وجودی که پیروی از قوانین تو راه زندگی است،سرسختی و لجاجت کردند و از پیروی تو خودداری کردند.
30. سالها با صبر به آنان هشدار دادی،انبیای خود را الهام بخشیدی تا سخن گویند،امّا قوم تو ناشنوا بودند.پس اجازه دادی که ملّتهای دیگر بر ایشان چیره شوند.
31. امّا چون رحمت تو عظیم است،ایشان را ترک یا نابود نکردی،تو خدای مهربان و دلسوزی هستی.
32. «ای خدا، خدای ما، تو چقدر عظیم هستی!چقدر مهیب و چه اندازه قدرتمند!تو با وفاداری وعده‌های عهد خود را نگاه می‌داری.از زمانی که امپراتور آشور ما را مورد ستم قرار داد،تا به امروز چقدر رنج کشیده‌ایم!پادشاهان ما، رهبران ما، کاهنان و انبیای ما،نیاکان ما و تمام مردم چقدر رنج کشیده‌اند.به یادآور که ما چقدر رنج کشیده‌ایم!
33. ما را به راستی تنبیه نمودی،حتّی با وجود اینکه ما گناه کرده‌ایم، تو وفادار بوده‌ای.
34. نیاکان، پادشاهان، رهبران و کاهنان ما،از قوانین تو پیروی نکردند.آنان به فرمانها و هشدارهای تو گوش فرا ندادند.
35. با رضایت تو، پادشاهان بر قوم فرمانروایی کردند،و در سرزمین گسترده و حاصلخیزی که تو به آنها دادی، زندگی کردند؛امّا از گناه بازگشت نکردند و از خدمت به تو کوتاهی کردند.
36. اکنون ما در سرزمینی که تو به نیاکان ما دادی،تا از میوه‌ها و فرآورده‌های نیکویش لذّت ببرند، برده هستیم.