10. تو نشانه‌‌های شگفت‌آوری علیه فرعون،بزرگان و مردم سرزمین او انجام دادی،زیرا تو می‌دانستی چگونه بر قوم تو ستم کردند.در آن زمان برای خود نامی یافتی که تا امروز پایدار است.
11. راهی از میان دریا برای قوم خود باز کردی،و ایشان را به خشکی برآوردی،و تعقیب کنندگان ایشان را در آبهای ژرف فرو بردی،همچون سنگی در دریای خروشان.
12. در روز با ابری ایشان را راهنمایی کردی،و در شب با آتش راهشان را روشن کردی.
13. در کوه سینا از آسمان به زیر آمدی.تو با قوم خود سخن گفتیو به ایشان قوانین نیکو و آموزش‌های خوب دادی.
14. تو به ایشان آموختی تا روز سبت تو را مقدّس بدارند،و از طریق بنده‌ات موسی قوانین خود را به ایشان دادی.
15. «هنگامی‌که گرسنه بودند، از آسمان به ایشان نان دادی،و هنگامی‌که تشنه بودند، از میان صخره‌ای به ایشان آب دادی.تو گفتی سرزمینی را که به آنان وعده داده بودی تصرّف کنند.
16. امّا نیاکان ما مغرور شدند و گردن‌کشی کردند،و از فرمانهای تو پیروی نکردند.
17. آنان از اطاعت امتناع ورزیدند و همهٔ کارهایی را که انجام داده بودی، فراموش کردند.ایشان معجزاتی را که انجام دادی فراموش کردند.در غرور خودشان رهبری برگزیدند،تا ایشان را به بردگی در مصر بازگرداند.امّا تو خدای بخشنده‌ای.تو دلسوز و مهربان و دیرخشم هستیرحمت تو عظیم است؛ تو ایشان را ترک نکردی.
18. آنان بُتی به شکل گوساله ساختندو گفتند، این خدایی است که آنان را از مصر بیرون آورد!ای خداوند آنان تا چه اندازه به تو اهانت کردند!
19. امّا تو ایشان را در بیابان رها نکردی،چون رحمت تو عظیم است.تو ابر یا آتشی را که شب و روز،راهنمای ایشان بود پس نگرفتی.
20. تو روح نیک خود را برای آموزش ایشان دادی.در گرسنگی به ایشان مَنّا دادی و در تشنگی به ایشان آب دادی.
21. مدّت چهل سال در بیابان،تو همهٔ نیازهای آنان را برآورده کردی؛جامه‌های ایشان هرگز کهنه نشد،و پاهای ایشان هرگز ورم نکرد.
22. «تو اجازه دادی تا بر ملّتها و ممالک،و سرزمین‌هایی که در مرز ایشان بود چیره شوند.ایشان سرزمین حشبون را از سیحون پادشاه،و سرزمین باشان را از عوج پادشاه گرفتند.