10. از صمیم دل خواهم گفت:«خداوندا، هیچ‌کس مانند تو نیست.ضعیفان را از دست زورمندانو بینوایان را از دست تاراجگران رهایی می‌بخشی.»
11. شاهدان بداندیش علیه من برخاستهو مرا به کاری که از آن خبر ندارم متّهم می‌سازند.
12. نیکی مرا با بدی جبران می‌کنندو من ناامید می‌شوم.
13. امّا وقتی آنها بیمار بودندمن لباس ماتم به تن کرده، روزه گرفتم.با گردن خمیده دعا نمودم.
14. مانند کسی‌که برای یک دوست یا برادر خود غصّه می‌خورد،یا مانند کسی‌که در سوگ مادر خود ماتم می‌گیرد،برای ایشان ماتم گرفتم.
15. امّا وقتی‌که من در مشکلی گرفتار شدم،آنان همگی خوشحال بودند، به دور من جمع شدند تا مرا مسخره کنند،و حتّی کسانی‌که نمی‌شناختم،از بدرفتاری با من دست برنداشتند.
16. با بی‌شرمی بسیار مسخره‌‌ام کردندو با نفرت بر من خیره شدند.
17. ای خداوند، تا به کی فقط نظاره‌گر خواهی بود؟مرا از حملهٔ آنان رهایی بدهمرا از چنگال این شیرهای درّنده نجات بده.
18. آنگاه در برابر انبوه مردم تو را ستایش خواهم نمودو در مقابل جماعت تو را سپاس خواهم گفت.
19. نگذار آنهایی که بی‌جهت با من دشمنی می‌کنند،با خوشحالی مرا مسخره کنند،و آنانی که بی‌سبب به من کینه می‌ورزند،مرا تحقیر نمایند.
20. آنها رفتاری دوستانه ندارند،بلکه برضد کسانی‌که صلح دوست هستند، تهمت می‌زنند.
21. آنها مرا متّهم ساخته می‌گویند:«ما با چشمان خود کارهای تو را دیدیم.»