3. هنگامی‌که گناهان خود را اعتراف نمی‌کردم،تمام روز از ناله و زاری از بین می‌رفتم.
4. خداوندا، تو شب و روز مرا تنبیه می‌کردی.قدرت خود را کاملاً از دست داده بودم،همان‌گونه که رطوبت در گرمای تابستان، خشک می‌شود
5. سپس گناهان خود را نزد تو اعتراف نمودمو خطاهای خود را پنهان نساختم و گفتم:«من در حضور خداوند به گناهان خود اعتراف می‌کنم.»آنگاه تو گناهان مرا بخشیدی.
6. پس هر شخص وفادار باید در وقت سختی و مشکلات به حضور خداوند دعا کندتا اگر سیلاب سختی‌ها طغیان كندبه او صدمه‌ای نرساند.
7. تو پناهگاه من هستیو مرا از مشکلات نجات می‌دهی،با آواز بلند خواهم سراییدزیرا تو مرا حمایت کرده‌ای.
8. خداوند می‌فرماید: «من راهی را که باید بروی به تو خواهم آموختو تو را هدایت و نگهداری خواهم کرد.
9. مانند اسب و قاطر، نادان و بی‌شعور نباشیدکه با افسار و لگام هدایت می‌شوندو مطیع می‌گردند.»
10. مردمان شریر در رنج و عذاب می‌باشند،امّا کسانی‌که به خداوند توکّل دارنداز محبّت بی‌پایان او برخوردار می‌شوند.
11. ای نیکوکاران به‌خاطر آنچه خداوند انجام داده است،شادی نمایید.ای کسانی‌که مطیع او هستید، شادمان باشید.