7. هر که مرا می‌بیند مسخره‌ام می‌کند،آنها سر خود را می‌جنبانند.
8. و می‌گویند: «تو به خداوند توکّل کردی،چرا او تو را نجات نمی‌دهد؟اگر خداوند تو را دوست دارد،چرا به تو کمک نمی‌کند.»
9. تو بودی که مرا از رحم مادر به دنیا آوردیو در آغوش او از من مراقبت نمودی.
10. از همان روز تولّدم، تو خدای من بوده‌ایو من به تو توکّل نموده‌ام.
11. از من دور مشو،زیرا مشکلات نزدیک استو کسی نیست که به من کمک کند.
12. دشمنان بسیاریهمچون گاوانِ نرِ سرزمینِ باشان،مرا احاطه کرده‌اند،
13. و مانند شیرانِ درّنده و غرّاندهان خود را برای من بازکرده‌اند.
14. قوّت من از من بیرون رفته، همچون آبی که برروی زمین ریخته باشد،بند‌بند استخوانهایم از هم جدا شده،و دلم مانند موم در سینه‌ام آب شده است.