1. خداوند را سپاس باد!ای جان من، خداوند را ستایش کن!
2. تا زمانی که زنده هستم، خداوند را ستایش خواهم نمود،تا وقتی جان در بدن دارم برای خدای خود سرود خواهم خواند.
3. به رهبران انسانی توکّل نکنید،هیچ انسانی نمی‌‌تواند نجات بدهد.
4. وقتی بمیرند، به خاک برمی‌گردندو در همان روز تمام نقشههایی که کشیده بودند از بین می‌رود.
5. خوشا به حال کسی‌که خدای یعقوب مددکار اوستو بر خداوند، خدای خود توکّل می‌کند،
6. که آسمان و زمین و دریاهاو هرآنچه در آنهاست آفرید،خدایی که پیوسته به وعده‌های خود وفادار است.
7. او به فریاد مظلومان می‌رسدو گرسنگان را سیر می‌کندو اسیران را آزاد می‌سازد.
8. خداوند کورها را بینا می‌سازد،افتادگان را برمی‌خیزاند،مردم نیکوکار را دوست می‌دارد.
9. خداوند غریبان را محافظت می‌کند،و از بیوه زنان و یتیمان مراقبت می‌نماید.امّا شریران را هلاک می‌سازد.
10. سلطنت خداوند جاودان است،و خدای تو ای صهیون، تا ابد فرمانروایی می‌کند.خداوند را سپاس باد!
خوانده شده فصل کامل مزامیر 146