5. اساس زمین را چنان استوار کردیکه هرگز تکان نمی‌خورد.
6. دریاها آن را مانند ردا دربر گرفتو آب، کوهها را پوشانید.
7. از توبیخ تو، آبها خروشیدندو از شنیدن صدای فرمان تو، آنها گریختند.
8. از روی کوهها به دشتها جاری شدند و دشتها را پُر کردند،به جاهایی که برای آنها تعیین نموده بودی.
9. برای آنها حدودی را معیّن کردی تا از آن نگذرندو بار دیگر تمام روی زمین را نپوشانند.
10. چشمهها را در وادیهاو رودخانهها را بین کوهها جاری ساختی.
11. تا حیوانات وحشی از آنها بنوشندو الاغهای وحشی، تشنگی خود را فرونشانند.
12. پرندگان، بر شاخههای درختانِ نزدیک آنها آشیانه می‌سازندو نغمهسرایی می‌کنند.
13. از آسمان بر کوهها باران می‌بارانیو زمین را از نعماتت پُر می‌سازی.