12. پرندگان، بر شاخههای درختانِ نزدیک آنها آشیانه می‌سازندو نغمهسرایی می‌کنند.
13. از آسمان بر کوهها باران می‌بارانیو زمین را از نعماتت پُر می‌سازی.
14. برای مصرف حیوانات علف را می‌رویانیو برای انسانها نباتات را آفریدیتا غذای خود را از آنها به دست آورند.
15. تا برای شادی دل خود شراب،و برای شادابی چهرهٔ‌شان روغن،و جهت تقویت جسمانی خود، نان تهیّه کنند.
16. سروهای لبنان که درختان خداوند هستند،سیراب می‌شوند.
17. پرندگان بر درختان سرو،و لک‌لکها روی درختان صنوبر، آشیانه می‌سازند.
18. کوهها پناهگاه بُزهای کوهیو صخرهها لانهٔ گورکنهاست.
19. مهتاب را جهت تعیین فصلها آفریدیو آفتاب وقت غروب خود را می‌داند.
20. شب را به وجود آوردی تا در تاریکی آنحیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون آیند.
21. شیرهای جوان برای طعمهای که خدا برایشان فراهم کرده است،غرّش می‌کنند.
22. در وقت طلوع آفتاب، دوباره به بیشهٔ خود می‌روندو استراحت می‌کنند.
23. انسانها برای کسب و کار از خانههای خود بیرون می‌روندو تا هنگام شب تلاش می‌کنند.
24. خداوندا، کارهای تو چه بسیار است،همهٔ آنها را با حکمت انجام داده‌ای،زمین از مخلوقات تو پُر است.
25. اقیانوسها بزرگ و وسیع هستندو حیوانات بی‌شمار،کوچک و بزرگ در آنها زندگی می‌کنند.
26. کشتی‌ها بر روی آنها حركت می‌کنندو هیولای دریایی در آنها بازی می‌کند.
27. همهٔ آنها محتاج تو هستند،تا روزیِ آنها را بدهی.
28. هر آنچه تو به آنها می‌دهی، آنها جمع می‌نمایند.تو برایشان غذا آماده می‌کنی و آنها را سیر می‌سازی.