کتاب عهد عتیق

عهد جدید

مزامیر 102:4-14 Today's Persian Version (TPV)

4. دل من شکسته و مثل کاه خشک و پژمرده شده است.اشتها و میل به غذا ندارم.

5. از بس ناله کرده‌ام،در بدنم فقط پوست و استخوان باقی مانده است.

6. مثل مرغ وحشی در صحراو مانند جغد در خرابه‌ها به سر می‌برم.

7. خوابم نمی‌برد،مانند پرنده‌ای بر پشت‌بام، تنها مانده‌ام.

8. دشمنانم هر روز مرا سرزنش می‌کنندو مسخره‌كنندگانم مرا لعنت می‌نمایند.

11. عمرم مانند سایه‌های غروب به سرعت رو به زوال استو همچون گیاه پژمرده می‌شوم.

12. امّا تاج و تخت تو ای خداوند، ازلی و ابدی استو تمام نسلهای بشر نام تو را به یاد خواهند آورد.

13. می‌دانم که تو خواهی آمد و بر صهیون رحم خواهی كردو اكنون وقت آن است تا وعده‌ای را که داده بودی، عملی کنی،و رحمت خود را نشان بدهی.

14. بندگان تو آن را دوست می‌دارند،گرچه ویرانه گشته؛نسبت به آن رحمت می‌دارند،گرچه خرابه گشته.

خوانده شده فصل کامل مزامیر 102