28. امّا اگر لکه تغییر نکرده و کم رنگ باشد، پس آن فقط جای سوختگی است و کاهن باید او را پاک اعلام کند، زیرا آن لکه داغ سوختگی است.
29. اگر زن یا مردی در سر یا چانه خود لکهای داشته باشد،
30. کاهن باید آن را معاینه کند. اگر لکه عمیقتر از سطح پوست باشد و موهای زرد و نازک در آن دیده شوند، آن وقت کاهن باید او را ناپاک اعلام کند، زیرا آن شخص به مرض مبتلا است.
31. اگر کاهن دید که لکه عمیقتر از پوست نیست و موهای سیاه در آن دیده نمیشوند، پس کاهن باید برای هفت روز او را از دیگران جدا نگه دارد.
32. در روز هفتم لکه را دوباره معاینه کند. اگر دید که لکه بزرگ نشده است، موهای زرد در آن دیده نمیشوند و عمیقتر از سطح پوست نیست،
33. آن شخص میتواند اطراف لکه را بتراشد، و نه روی آن را. بعد کاهن او را برای هفت روز دیگر جدا از مردم نگه دارد.
34. بعد از هفت روز کاهن باز او را معاینه کند. اگر دید که لکه بزرگ نشده است و عمیقتر از سطح پوست نیست، کاهن باید او را پاک اعلام کند. در این صورت شخص مذکور میتواند لباس خود را بشوید و پاک اعلام شود.
35. امّا اگر بعد از آن که آن شخص پاک اعلام شد، لکه بزرگ شود،
36. کاهن دوباره او را معاینه کند. اگر دید که لکه بزرگ شده است، بدون آن که موهای زرد را در آن بیابد، او را ناپاک اعلام کند.
37. امّا اگر در وقت معاینه موی سیاه در آن به نظر خورد، معلوم است که آن شخص شفا یافته است و باید پاک اعلام شود.
38. اگر مرد یا زنی لکههای سفیدی بر پوست بدن خود داشته باشند،
39. کاهن باید آن شخص را معاینه کند. اگر لکهها سفید و کم رنگ باشند، آنها فقط لکههای سطحی هستند که به روی پوست بدن پیدا شدهاند و آن شخص پاک است.
42. امّا اگر در سر طاس او لکههای سفید مایل به سرخی دیده شوند، پس آن مرد مبتلا به مرض جذام است.
43. کاهن باید او را معاینه کند. اگر لکه سفید مایل به سرخی باشد،
44. او را ناپاک اعلام کند، زیرا آن لکه جذام است.