1. ای عشق من، تو چقدر زیبایی!چشمان تو از پشت روبند به زیبایی کبوتران است.گیسوان تو، همچون گلّهٔ بُزهایی که از کوه جلعاد پایین می‌آیند، موج می‌زند.
2. دندانهای ردیف و صاف تو به سفیدی گوسفندانی هستندکه تازه پشمشان چیده و شسته شده باشد.همگی جفت‌جفت و مرتّب هستند.
3. لبهای تو همچون رشتهٔ قرمز و دهانت زیباست.گونه‌هایت از پشت روبندت مانند دو نیمه انار است.
4. گردنت همچون بُرج داوود صاف و گرد استو گلوبندت مانند سپر هزار سرباز استکه بُرج را محاصره کرده‌اند.
5. سینه‌هایت مانند غزالهای دوقلویی استکه میان سوسن‌ها می‌چرند.