1. خداوند را دیدم که در کنار قربانگاه ایستاده بود و فرمود: «سر ستونهای معبد بزرگ را بشکن تا بنای آن به لرزه آید و سقف آن بر سر مردم فرو ریزد. کسانی را که زنده بمانند با شمشیر می‌کشم. هیچ‌کسی نمی‌تواند فرار کند و جان سالم بدر ببرد.
2. حتّی اگر به دنیای مردگان هم بروند، از دست من رهایی نمی‌یابند و اگر به آسمان صعود کنند، آنها را پایین می‌آورم.
3. اگر در کوه کرمل پنهان شوند، به سراغشان می‌روم و آنها را پیدا می‌کنم. اگر از نظر من در اعماق دریا مخفی شوند، هیولای دریایی را می‌فرستم تا آنها را بگزد.
4. حتّی اگر به اسارت بروند، به شمشیر فرمان خواهم داد تا آنها را در آنجا بکشد. من قصد مجازات آنها را دارم نه اینکه آنها را کمک کنم.»
5. خداوند، خدای متعالوقتی زمین را لمس کند،زمین گداخته می‌شود و ساکنان آن ماتم می‌گیرند.تمام زمین مانند رود نیل بالا می‌آید و دوباره فرو می‌نشیند.
6. آن کسی‌که خانهٔ خود را در آسمانها بنا کردهو گنبد آسمان را بر فراز زمین قرار داده است.آبهای دریا را جمع می‌کندو آنها را بر زمین می‌باراند،نامش خداوند است.