30. وقتی کسی بخواهد ما را بزند، صورت خود را جلو بیاوریم و وقتی به ما اهانت می‌کنند، تحمّل کنیم.
31. زیرا خداوند ما را برای همیشه ترک نمی‌کند.
32. هرچند خداوند غم و اندوه را بر سر ما بیاورد، ولی از روی محبّت سرشار خود بر ما رحمت خواهد کرد.
33. خداوند از غم و اندوه ما خشنود نمی‌گردد.
34. وقتی اسیران و ستمدیدگان ما پایمال می‌شوند؛
35. هنگامی‌که حقّی را که خدا به ما داده است، پایمال می‌گردد؛
36. و زمانی که در حق شخصی در دادگاه بی‌عدالتی می‌شود، خدا همه را می‌بیند.
37. هیچ امری بدون اراده و رضای خداوند انجام نمی‌شود.
38. خیر و شر، تنها به فرمان خداوند متعال واقع می‌شود.
39. پس چرا وقتی به‌خاطر گناهان خود مجازات می‌شویم، شکایت کنیم؟
40. بیایید رفتار خود را بسنجیم و به سوی خداوند بازگردیم.
41. بیایید با تمام قلب، دست دعا به سوی خدایی که در آسمانهاست بلند کنیم،
42. و بگوییم: «خداوندا، ما گناهکاریم و از فرمان تو سرکشی کرده‌ایم و تو ما را نبخشیده‌ای.
43. «بر ما غضب کردی و ما را کُشتی، رحمت تو به وسیلهٔ خشمت پنهان گشت.
44. چون بر ما خشمگین بودی، خود را از ما پنهان کردی تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.
45. تو ما را نزد مردم جهان همچون خاکروبه و زباله ساختی.
46. «تمام دشمنان ما، ما را تحقیر می‌کنند.