1. خداوند دختر صهیون را با ابر خشم و غضب خود تیره و تار ساخت.شکوه و جلال اسرائیل را که به اوج آسمان می‌رسید، بر زمین زدو در هنگام خشم خود حتّی خانهٔ خویش را هم از یاد برد.
2. خداوند خانه‌های اسرائیل را بی‌رحمانه ویران کرد.با قهر و غضب، قلعه‌های یهودا را منهدم ساخت.سلطنتش را بی‌حرمت و حاکمانش را خوار ساخت.
3. با خشم شدید، قدرت اسرائیل را درهم شکستو هنگامی‌که دشمن بر ما حمله کرد به داد ما نرسید.خشم او مانند آتش علیه ما شعله‌ور شد و دار و ندار ما را نابود کرد.
4. همچون دشمن، ما را هدف تیر خود قرار دادو جوانان ما را که مایهٔ خوشی و سرفرازی ما بودند، هلاک ساخت.در اورشلیم، سوزش آتشِ غضبِ او را احساس کردیم.
5. خداوند مثل یک دشمن، اسرائیل را نابود ساخت.قصرها و قلعه‌هایش را با خاک یکسان کردو شهرهای یهودا را به ماتم‌سرا تبدیل نمود.
6. خداوند خانهٔ خود را که معبد بزرگ ما بود، ویران کرد.به روزهای عید و روزهای سبت خاتمه دادو پادشاه و کاهنان را مورد خشم و غضب خود قرار داد.
7. خداوند قربانگاه خود را ترک کرد و جایگاه مقدّس خود را خوار شمرد.او دیوارهای اورشلیم را به دشمنان سپرد و به آنها اجازه داد که دیوارهایش را خراب کنند.در معبد بزرگ که زمانی جایگاه پرستش مردم بود، دشمنان شیپور پیروزی و خوشی نواختند.
8. خداوند تصمیم گرفته است تا دیوارهای شهر صهیون را ویران سازد.او همهٔ شهر را برای ویرانی علامت‌گذاری کرد تا بکلّی خراب شودو هیچ قسمت آن آباد نماند و حتّی بُرجها و دیوارهایش هم فرو ریزند.
9. دروازه‌های شهر در زمین فرو رفته و میله‌هایشان شکسته شد.پادشاه و رهبرانش به کشورهای دیگر تبعید شده‌اند.احکام خداوند دیگر تعلیم داده نمی‌شوند و انبیا هم از جانب خداوند رؤیا نمی‌بینند.
10. ریش‌سفیدان اورشلیم با لباس ماتم بر زمین نشسته‌اندو بر سر خود خاک می‌‌ریزند.دوشیزگان اورشلیم، از غم سر بر زمین نهاده‌اند.