1. داوود پسر یَسی، مردی که خداوند او را به بزرگی رساند، مردی که خداوندِ یعقوب او را پادشاه کرد، مردی که سرایندهٔ سرودهای خوش برای اسرائیل است. این آخرین کلام اوست.
2. «روح خداوند به وسیلهٔ من سخن می‌‌گویدو کلام او از زبان من جاری است.
3. خدای اسرائیل به زبان آمدو نگهبان اسرائیل به من گفت:'پادشاهی که با عدالت حکمرانیو از خداوند پیروی می‌کند،
4. مانند نور خورشید در آسمان بی‌ابر می‌درخشد،خورشیدی که نورش بعد از بارندگی، سبزه‌ها را درخشان می‌کند.'
5. «آری، بدین‌گونه پروردگار به خاندان من فزونی می‌بخشد،زیرا او پیمانی استوار و جاودان با من بسته است،پیوندی که شکسته نخواهد شد،پیمانی که تغییر نخواهد کرد.تنها خواست من چنین است و آن پیروزی من استکه خداوند حتماً آن را ممکن خواهد ساخت.
6. امّا مردم بدکار مانند خار هستند که دور انداخته می‌شوند،زیرا به آنها نمی‌توان دست زد.
7. اگر کسی بخواهد به آنها دست بزند،باید به وسیله‌ای آهنی یا انبر مجهّز باشدتا آنها را گرفته در آتش بسوزاند.»