1. داوود پسر یَسی، مردی که خداوند او را به بزرگی رساند، مردی که خداوندِ یعقوب او را پادشاه کرد، مردی که سرایندهٔ سرودهای خوش برای اسرائیل است. این آخرین کلام اوست.
2. «روح خداوند به وسیلهٔ من سخن می‌‌گویدو کلام او از زبان من جاری است.
3. خدای اسرائیل به زبان آمدو نگهبان اسرائیل به من گفت:'پادشاهی که با عدالت حکمرانیو از خداوند پیروی می‌کند،
4. مانند نور خورشید در آسمان بی‌ابر می‌درخشد،خورشیدی که نورش بعد از بارندگی، سبزه‌ها را درخشان می‌کند.'
5. «آری، بدین‌گونه پروردگار به خاندان من فزونی می‌بخشد،زیرا او پیمانی استوار و جاودان با من بسته است،پیوندی که شکسته نخواهد شد،پیمانی که تغییر نخواهد کرد.تنها خواست من چنین است و آن پیروزی من استکه خداوند حتماً آن را ممکن خواهد ساخت.
6. امّا مردم بدکار مانند خار هستند که دور انداخته می‌شوند،زیرا به آنها نمی‌توان دست زد.
7. اگر کسی بخواهد به آنها دست بزند،باید به وسیله‌ای آهنی یا انبر مجهّز باشدتا آنها را گرفته در آتش بسوزاند.»
8. اینها نامهای سه قهرمانی هستند که در سپاه داوود خدمت کردند. نفر اول آنها یوشیب بشبت تحکمونی که رهبر آن سه نفر بود. او در یک جنگ هشتصد نفر را کشت.
9. نفر دوم العازار، پسر دودو و نوهٔ اخوح بود. او یکی از سه نفری بود که وقتی فلسطینی‌ها برای جنگ جمع شده بودند، همراه داوود برای مقابلهٔ آنها رفت. در آن جنگ همهٔ سربازان اسرائیلی فرار کردند،
10. ولی او به جنگ ادامه داد و به کشتار فلسطینی‌ها پرداخت تا اینکه دستش خسته شد و شمشیر به دستش چسبید. خداوند در آن روز پیروزی بزرگی نصیب ایشان کرد. بعد کسانی‌که فرار کرده بودند برگشتند و شروع به تاراج و غارت کردند.