5. من اجساد مردم اسرائیل را پراکنده میسازم. من استخوانهای ایشان را در اطراف قربانگاه پراکنده میکنم.
6. همهٔ شهرهای اسرائیل نابود و بتکدههایش ویران میگردند، پس قربانگاههایش ویران و نابود میگردند، بُتهایش درهم میشکنند، قربانگاه بُخور آن فرو میریزد و کارهایش ناپدید میگردد.
7. مردم در همهجا کشته میشوند و کسانیکه زنده بمانند، خواهند پذیرفت که من خداوند هستم.
8. «من اجازه خواهم داد که عدّهای از کشتار بگریزند و در میان ملّتها پراکنده گردند.
9. آنهایی که در اسارت به سر میبرند، آنجا را به یاد خواهند آورد و خواهند دانست که من ایشان را مجازات نموده و شرمسار ساختهام، زیرا دلهای بیوفای ایشان، مرا ترک کرد و بُتها را ترجیح دادند. ایشان بهخاطر کارهای زشت و پلیدی که انجام دادهاند، از خود بیزار خواهند شد.
10. ایشان خواهند دانست که من خداوند هستم و تهدیدهای من پوچ نبودهاند.»
11. پس خداوند متعال چنین میفرماید: «دست بزنید و پای بر زمین بکوبید و بهخاطر کارهای زشت و پلیدی که قوم اسرائیل انجام داده است، از اندوه گریه کنید. ایشان در جنگ یا گرسنگی و یا از بیماری خواهند مرد.
12. کسانیکه دور هستند بیمار میشوند و خواهند مرد، کسانیکه نزدیک هستند در جنگ کشته میشوند، کسانیکه باقی بمانند از گرسنگی خواهند مرد، همهٔ ایشان نیروی خشم مرا حس خواهند کرد.
13. در میان بُتها و قربانگاهها، در بتکدهها و بر فراز هر کوه، در زیر هر درخت سبز و هر درخت بلوط بزرگ، در هر کجا که قربانی سوختنی به بُتهایشان تقدیم کردند، اجسادشان پراکنده خواهند شد. آنگاه همه خواهند دانست که من خداوند هستم.