3. زیرا آن روز نزدیک است، روز خداوند نزدیک است.روز ابرها و زمان نابودی ملّتها.
4. در مصر جنگ خواهد بودو تنگدستی عظیمی در حبشه.بسیاری در مصر کشته خواهند شد،کشور تاراج میشود و ویران.
5. «در آن جنگ سربازان مزدور از حبشه، لیبی، لود، عربستان، کوب، و حتّی از قوم من کشته خواهند شد.»
6. خداوند میفرماید: «از مجدل در شمال تا اسوان در جنوب، همهٔ پشتیبانان مصر در جنگ کشته خواهند شد و ارتش مغرور مصر نابود خواهد شد. من، خداوند متعال چنین گفتهام.
7. این سرزمین، ویرانترین سرزمین در جهان خواهد بود و شهرهایش کاملاً ویران خواهند ماند.
8. هنگامیکه مصر را به آتش بکشم و همهٔ مدافعان آن کشته شوند، آنگاه خواهند دانست که من، خداوند هستم.»
9. «هنگامیکه آن روز فرا رسد و مصر نابود گردد، قاصدان من با کشتی بیرون خواهند رفت تا حبشیهای بیخبر را به وحشت بیندازند، آن روز نزدیک است.»
10. بنابراین خداوند متعال میفرماید: «به دست نبوکدنصر پادشاه بابل، ثروت مصر را پایان خواهم داد.
11. او و ارتش بیرحمش خواهند آمد تا سرزمین را نابود کنند. ایشان با شمشیر به مصر یورش خواهند آورد و سرزمین پر از اجساد خواهد شد.
12. من رود نیل را خشک خواهم کرد و مصر را در زیر قدرت مردان شریر خواهم گذاشت. بیگانگان همهٔ کشور را نابود خواهند کرد. من خداوند سخن گفتهام.»
13. خداوند متعال میفرماید: «من بُتها و خدایان دروغین مِمفیس را نابود خواهم کرد. دیگر کسی نخواهد بود تا در مصر فرمانروایی کند و من همهٔ مردم را وحشتزده خواهم کرد.
14. من جنوب سرزمین مصر را ویران خواهم کرد و شهر صوعن را به آتش خواهم کشید. و حکم داوری را در مورد تیبِس به اجرا در خواهم آورد.
15. خشم خود را بر پلوسیوم که شهر مستحکم مصر است، میریزم و اهالی تیبِس را نابود میسازم.
16. من مصر را به آتش خواهم کشید و پلوسیوم به درد شدیدی گرفتار خواهد شد. دیوارهای تیبِس خواهند شکست و مِمفیس در روز با دشمن روبهرو خواهد شد.
17. جوانان اون و فِیبَسَت با شمشیر کشته میشوند و سایر مردم به اسارت برده میشوند.
18. هنگامیکه در آنجا حکومت مصر را درهم بشکنم و نیروی مغرور آن پایان یابد، روز تَحفَنحیس تاریک میشود. ابرها آن را میپوشاند و مردم همهٔ شهرها به اسارت برده خواهند شد.
19. هنگامیکه مصر را چنین مجازات کنم، خواهند دانست که من خداوند هستم.»