39. «'بدانید که من، تنها من، خدا هستمو به غیراز من خدای دیگری وجود ندارد.من می‌میرانم و زنده می‌سازم. مجروح می‌کنم و شفا می‌بخشم.کسی نمی‌تواند از دست من رهایی یابد.
40. دست خود را به سوی آسمان بلند می‌کنم و می‌گویم:به حیات خود سوگند،
41. شمشیر برّاق خود را تیز خواهم کردو عدالت را اجرا خواهم نموداز دشمنانم انتقام خواهم گرفت.کسانی را که از من متنفّرند، مجازات خواهم کرد.
42. خون آنها از تیرهای من خواهد چکیدو شمشیر من همهٔ مخالفان مرا خواهد کشت.کسانی را که علیه من می‌جنگد زنده نخواهم گذاشت.حتّی زخمی‌ها و اسیران خواهند مرد.'
43. «ای ملّتها شما باید با قوم خداوند او را ستایش کنیدهرکس را که آنها را بکشد، مجازات خواهم کرد.او از دشمنان خود انتقام می‌گیرد.و گناهان قوم خود را می‌بخشد.»
44. موسی و یوشع پسر نون این سرود را خواندند تا مردم اسرائیل آن را بشنوند.
45. هنگامی‌که موسی دادن آموزشهای خداوند را به مردم به پایان رساند،
46. به آنها گفت: «حتماً از همهٔ این فرامین که امروز به شما داده‌ام، پیروی کنید. آنها را به فرزندان خود تکرار کنید تا آنها با دقّت از همهٔ فرمانهای خداوند پیروی کنند.
47. این آموزشها کلمات پوچی نیستند، آنها زندگی شما هستند. از آنها پیروی کنید و شما در سرزمین آن سوی رود اردن که بزودی تصرّف خواهید کرد، عمر طولانی خواهید داشت.»
48. در همان روز خداوند به موسی فرمود:
49. «به کوهستان عباریم، واقع در سرزمین موآب، مقابل شهر اریحا برو و از کوه نِبو بالا برو و سرزمین کنعان را که من به مردم اسرائیل خواهم داد بنگر.
50. تو در آن کوه، همان‌طور که برادرت در کوه هور درگذشت جان خواهی سپرد.
51. زیرا هردوی شما در حضور قوم اسرائیل، کنار چشمه مریبهٔ قادش، واقع در بیابان صین، حرمت مرا نگاه نداشتید.
52. آن سرزمینی را که به قوم اسرائیل می‌دهم از دور می‌بینی، امّا وارد آن نخواهی شد.»