20. در اثر مرض، انسان اشتهای خود را از دست می‌دهدبه طوری که حتّی از لذیذترین غذاها هم بدش می‌آید.
21. آن‌قدر لاغر می‌شودکه از او فقط پوست و استخوان بجا می‌ماند.
22. پایش به لب گور می‌رسد و به دنیای مردگان نزدیک می‌شود.
23. امّا اگر یکی از هزاران فرشتهٔ خدا حاضر باشدو از او شفاعت نمودهو بگوید که بی‌گناه است،
24. آنگاه بر او رحم کرده، می‌فرماید:«آزادش کنید و نگذارید که هلاک شود،زیرا کفّاره‌ای برایش یافته‌ام.»
25. بدن او دوباره جوان و قوی می‌گردد.
26. هر وقت به حضور خدا دعا کند،خدا دعایش را می‌پذیرد و او با شادمانی در پیشگاه او حضور می‌یابدو خدا سعادت گذشته‌اش را به او بازمی‌گرداند.
27. بعد او سرود می‌خواند و به مردم می‌گوید:«من گناه کردم و از راه راست منحرف شدم،