8. در زیر بارانِ کوهستان خیس می‌شوندو در بین صخره‌‌ها پناه می‌برند.
9. اشخاص ظالم، کودکان یتیم را از آغوش مادرانشان می‌ربایندو اطفال فقیران را در مقابل قرض خود گرو می‌گیرند.
10. این مردم مسکین، برهنه و با شکم گرسنهمحصول دیگران را حمل می‌کنند.
11. در کارخانه‌ها روغنِ زیتون می‌کشند و شراب می‌سازند،بدون آن که خودشان مزهٔ آن را بچشند.
12. صدای ناله و فریاد ستمدیدگان و زخمیانِ در حال مرگ، از شهر به گوش می‌رسد که کمک می‌طلبند،امّا خدا به نالهٔ آنها توجّه نمی‌کند.
13. کسانی هستند که برضد نور طغیان می‌کنند!راه آن را نمی‌شناسند و در آن راه نمی‌روند.
14. آدمکشان، صبح زود برمی‌خیزندتا مردم فقیر و محتاج را به قتل برسانند،و در شب دزدی می‌کنند
15. زانیان منتظر سپیده‌دَم هستندو صورت خود را می‌پوشانند، بنابراین هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را ببیند.
16. شبها برای دزدی به خانه‌های مردم نقب می‌زنندو هنگام روز خود را پنهان می‌کنند و روی روشنی را نمی‌بینند.
17. شب تاریک برای آنها همچون روشنی صبح است،زیرا سر و کارشان با وحشتِ تاریکی است.
18. شخص شریر دستخوش سیل و توفان می‌شودو زمین او مورد لعنت خدا قرار می‌گیردو بی‌ثمر می‌ماند.
19. خشکی و گرما، آب برف را تبخیر می‌کندو گناهکاران در کام مرگ فرو می‌روند.
20. حتّی مادرانشان هم آنها را از یاد می‌برند و فراموش می‌کنند؛و آنها همچون درختی شکسته، توسط کرمها خورده می‌شوند.
21. به زنان بدون فرزند آزار می‌رسانندو به بیوه زنان احسان نمی‌کنند.