17. فرزندت را تأدیب کن تا باعث خوشی و آرامش تو گردد.
18. مردمی که خدا راهنمایشان نباشد، سرکش می‌شوند. خوشا به حال قومی که از دستورات الهی پیروی می‌کنند.
19. نوکران، تنها با نصیحت اصلاح نمی‌شوند، زیرا آنها هرچند سخنان تو را بفهمند، امّا به آنها توجّه نمی‌کنند.
20. شخصی که بدون فکر کردن و با عجله حرف می‌زند، از یک احمق هم بدتر است.
21. نوکری که آقایش او را از کودکی به ناز پرورده باشد، سرانجام تمام دارایی آقای خود را غصب می‌کند.
22. شخص تندخو کشمکش برپا می‌کند و آدم بدخُلق فتنه‌انگیز است.
23. تکبّر، انسان را به زمین می‌زند؛ امّا فروتنی باعث سرفرازی می‌شود.
24. کسی‌که با دزد همدست می‌شود، به جان خود دشمنی می‌کند. اگر در دادگاه حقیقت را بگوید، مجازات خواهد شد و اگر راست نگوید، خدا او را لعنت می‌کند.
25. کسی‌که از انسان می‌ترسد در دام می‌افتد، امّا هرکه بر خداوند توکّل می‌کند، در امان می‌ماند.
26. بسیاری از مردم از حاکم انتظار لطف دارند، امّا داوری فقط به دست خداوند است.
27. درستکاران از شریران نفرت دارند و شریران از درستکاران.