13. خدمتکار امین همچون آب سرد در گرمای تابستان، روح آقای خود را تازه می‌کند.
14. کسی‌که دَم از سخاوت می‌زند، امّا چیزی به کسی نمی‌بخشد، مانند ابر و بادی است که باران نمی‌آورد.
15. شخص صبور می‌تواند حتّی حاکم را قانع سازد و زبان نرم می‌تواند هر مانع قوی را از بین بردارد.
16. اگر به عسل دست یافتی، به اندازهٔ کافی بخور، وگرنه آن را استفراغ خواهی کرد.
17. بیش از حد به خانهٔ همسایه‌ات نرو، مبادا از تو متنفّر شود.
18. شهادت دروغ برضد همسایه، مانند تبر و شمشیر و تیرِ تیز، صدمه می‌زند.
19. اعتماد کردن به شخص خائن در زمان سختی، مانند جویدن غذا با دندان لق و دویدن با پای شکسته است.
20. آواز خواندن برای شخص غمگین، مانند لخت شدن در هوای سرد و پاشیدن نمک بر زخم است.
21. اگر دشمنت گرسنه باشد، به او غذا بده و اگر تشنه باشد، او را آب بنوشان.
22. این کار تو او را شرمنده می‌سازد و خداوند به تو پاداش می‌دهد.
23. همان‌طور که باد شمال باران می‌آورد، بدگویی هم خشم و عصبانیّت به بار می‌آورد.
24. سکونت در گوشهٔ بام، بهتر است از زندگی کردن با زن غرغرو در یک خانه.
25. خبر خوشی که از دیار دور می‌رسد، همچون آب سردی برای آدم تشنه است.
26. سازش آدم درستکار با شخص شریر مانند آلوده کردن منبع آب و گِل آلود ساختن چشمه است.
27. همان‌طور که زیاده روی در خوردن عسل ضرر دارد، انتظار شنیدن تعریف و تمجید از مردم نیز ناپسند است.