1. آدم خود‌خواه با دیگران معاشرت نمی‌کند و با عقاید درست آنها مخالفت می‌ورزد.
2. شخص احمق برای حکمت ارزش قایل نیست و فقط دوست دارد که خود را دانا نشان بدهد.
3. گناه، ننگ و رسوایی به بار می‌آورد.
4. سخنان شخص دانا مانند دریا، عمیق است و مانند چشمه، گوارا.
5. طرفداری از شخص مجرمی که حقّ بی‌گناهی را پایمال می‌کند، کار درستی نیست.
6. حرفهای آدم احمق او را به مشاجره و کتک خوردن می‌کشاند.
7. سخنان شخص احمق مانند دامی است که او را به هلاکت می‌کشاند.